ای اهل علم و خدا

در کوچه های زندانی

 که خود در بر خود ساخته بودم راه میرفتم

که ناگه نوشته ایی مرا در اعماق خود فرو برد

و مرا از حساری که به خود تنیده بودم

رهایی راند

اری دیگر دشمن سر خت خویش را شناختم ای نا امیدی

چون تو را دارم ای اهل علم و خدا

دوست دارم بر دستانت بوسه زنم و سپاس از خدای خویش

و بگویم دوستت دارم