دوستت دارم

در تنهایی خود مینویسم

برای عشقی که در سینه دارم

اری  تا شقایق هست زندگی باید کرد

و با صدایی رسا می گویم دوستت دارم

امید

در تاریک ترین نقاط چشمانم

و در انتهای دیر باز  زمان

با امید به روشنی خواهم رسید

خورشید

در دور ترین نقاط افکارم

روشنایی شدیدی می بینم

که مرا از خورشید بیشتر گرم  میکند

در این خزان زندگیم

تو

در افقهای دور زندگیم

تنها به تو فکر میکنم ای

هستی من

دوستت دارم

درهای بسته

امیدم را در پشت درهای بسته ایی میبینم که

تو در پشت ان هستی

دستهایت..

دستهایت را به من بسپار

تا تو را به شهر رویاها ببرم

به میهمانی گلهای یاس

به خلوت ابی احساس

 به اواز بال پروانه ها

دستهایت را به من بسپار

تا پرنده امید

به شاخه خشکیده باورم بنشیند

پس از مرگم

نمیدانم نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد؟

نمیدانم نمیخواهم بدانم کوزه گر از خاک گلویم چه میسازد؟

ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد و

گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش

که دم به دم ؛دم گرم خویش را در ان بفشارد

انتظار

همیشه نگاهی را باور کن که وقتی از ان دور شدی

در انتظارت می ماند

عشق

عشق یعنی هرچه داری نیم کن

از برایش قلب خود تقدیم کن

باران

عشق را زیر باران باید جست