تا که بودیم

تا که بودیم نبودیم کسی

کشت مارا غم بی هم نفسی

تا که رفتیم همه یار شدند

خفته ایم و همه بیدار شدند

قدر ایینه بدانیم چو هست

نه در ان وقت که اقبال شکست