غم

  

خنده ادمها همیشه از دلخوشی نیست  

گاهی شکستن دلی کمتر از آدمکشی نیست

زیبا

 

با مهر اغاز میکنم  

سلامی به گرمای آبادان  

و سرمای کرمانشاه 

سلامی میکنم به امیر رضایم 

که در پستوی تاریک  

به انتظار اسمان آبی نشسته است 

آسمان

 

هر کجا هستم باشم 

آسمان مال من است 

هوا فکر عشق پنجره... 

مال من است

زندگی

 

 زندگی چیست مگر یک سبد امید محال 

عمر ما مثل شهاب است  

بیا برگردیم....

دوست دارم

 

می نویسم رو برگ گل 

میکشم رو دریا پل 

که دوست دارم  

جون به راهت میزارم 

عشق

 

اگه از عشق میشه قصه نوشت 

میشه از عشق تو گفت 

میشه با ستاره های عشق تو  

مشرق نو مغرب نو بر پا کرد 

آبادان ساعت18.45

عاشق واقعی

 

هرگاه پرنده ایی را دوست داشتی رهایش کن 

اگر عاشق بود بر میگردد 

اگر برنگشت  

بدان که هیچ وقت عاشق نبوده 

گل

همیشه گل باش

ولی عمرت مثل گل نباشه

تنها

به پیش روی من تا چشم کار می کند 

دریاست 

چراغ ساحل آرزوها و آسودگی ها 

در افق پیداست 

در این ساحل که من افتاده ام خاموش 

غمم دریا دلم تنهاست 

فریدون مشیری

تو

 

زمانی که در وسعت  

و پهنای دلم  به بمبستی رسیدم 

در این تنهایی تو را یافنتم

خدایا

خدایا  

به هر که دوست میداری بیاموز که 

عشق 

از زندگی کردن بهتر است 

و به هر که دوست تر میداری 

بچشان که  

دوست داشتن 

از عشق برتر است 

با تشکر از طیبه واحدی

شاید امشب برم

شاید امشب بروم 

و  

چمدانم را که به اندازه  

تنهایی من جا دارد  

بردارم 

سوی آن وسعت بی واژه که همواره مرا میخواند 

با تشکر از خانم فاطمه واحدی

با تو

 

با تو بودن را دوست دارم

ای یاس سپیده من

دکتر شریعتی

عشق در دریا غرق شدن است

و دوست داشتن در دریا شنا کردن

عشق بینایی را میگیرد

و دوست داشتن میدهد

سرنوشت

کاش میشد روی قلب سرنوشت

 لحظه های با تو بودن را نوشت