امشب دیگر برای تو می نویسم....
آری تو ، باز هم تو ، فقط تو...
برای تو که آبی ترین ، آبی ها هستی ..
کلامم تلخ است ، روزگار و قلمم تلخ تر .
هر چه در دفترم نوشتم مشق درد بود.
اما نوبت تو که رسید ، شیرین شیرین شد.
اصلا تو یک معمای همیشه تازه و شیرینی ،
ناشناخته . دوست داشتنی ، مثل عشق ، مثل درخت...
پس خوشا به حال من
که باز شب از تو و برای تو می نویسم...
رو درو دیوار این شهر همش از تو یادگاره
توی این کوچه تاریک منو تنها نمیزاره
یاد حرفهای قشنگت که تو قلبم لونه میکرد
یاد دلتنگی چشمات که منو بهونه میکرد
میزنه اتیش به جونم پس کجایی مهربونم
اخه من ترانه هامو واسه کی پس بخونم
دل من هواتو کرده ماه کجایی نازنینم
کاشکی بودیو میدیدی بی تو من تنها ترینم
این شعر هم تقدیم به تموم بازدید کننده های عاشق
اخه چجور دلت امد تنهام بزاریو بری
اخه مگه حرفی زدم زخم زبونی من زدم
اره همش بهونه بود مسئله یار دیگه بود
دلت هوایی شده بود کارم از کار گذشته بود
برو با یارت عزیزم رها کن این تن منو
الهی صد ساله بشه عشق قشنگت عزیزم
اما یه قول بهم بده یارتو تنها نزاری
که مثل من اسیر بشه اواره از خونه بشه
منم یه قول بهت میدم یه روز فراموشت کنم
قلبمو سنگیش بکنم عشقتو خاکستر کنم
اگه یه روز خواستی گلم کسی رو نفرینش کنی
بگو که مثل من بشه زجر جدایی بکشه
این رو برای دل خودم گفتم دوستار شما مهدی دلشکسته